300 jaar geleden was Nederland nog geen democratie. Ons land werd bestuurd door een aantal rijke mannen (landsheren) die af en toe bij elkaar kwamen in Den Haag. En dan vooral de zaken bespraken die zij belangrijk vonden, het volk had niets te zeggen.

Koning Willem I was de eerste Nederlandse koning. Toen hij koning was kreeg Nederland in 1815 een nieuwe grondwet. Daarin stond hoe de macht in ons land verdeeld moest worden.

In 1815 kwam er een Eerste kamer en een Tweede kamer maar koning Willem kon nog steeds zonder goedkeuring besluit te nemen. De ministers waren zijn adviseurs. Ze konden zijn plannen niet aanpassen of afkeuren.

Lees meer

Geen sprake van! 
Dat riep koning Willem II toen de Kamerleden en vroegen of ze meer inspraak konden krijgen.

Het was een onrustige tijd in Europa. Er heerste onvrede onder de bevolking, er braken gevechten en opstanden uit, overal streden de mensen voor meer rechten en vrijheid. 
Het volk rammelde aan de poorten van de paleizen. Geef ons stemrecht, vive la revolution, weg met de koning! 

Onze koning is bang dat de strijd zou overslaan naar Nederland en dan zou hij alles kwijt raken zijn troon, zijn paleizen, zijn rijkdom, zijn land. Er moest iets veranderen.

Hij moest de grondwet aanpassen en die grondwet werd in 1848 geschreven onder leiding van Tweede Kamerlid Thorbecke. Dat was flink slikken voor de koning. De Tweede Kamer krijgt meer macht.

Tekst Thorbecke

De koning voortaan waren de ministers verantwoordelijk voor wat de koning deed, zij gingen het land besturen en de leden van de Tweede Kamer werden voortaan rechtstreeks gekozen door het volk. De koning mag zelfs niet meer de leden van de Eerste Kamer kiezen. 

Grondwet van Thorbecke

De armen niet, de vrouwen niet, eigenlijk alleen de rijke mannen die belasting betalen. Geen wonder dus dat de protesten aanhielden. Het duurde nog tot 1919 voordat echt iedereen mocht stemmen. De vrouwen, de mannen, arm of rijk.